Odmiana zaimków osobowych przez przypadki

Zaimki osobowe w języku niemieckim tak jak i w języku polskim odmieniają się przez przypadki, z tą różnicą jednak, że w języku polskim jest siedem przypadków, a w niemieckim tylko cztery.
Odmiana zaimków osobowych jest ważna, by móc poprawnie tworzyć zdania.
Wiemy, że na przykład druga osoba liczby pojedynczej to ''du''.
I tak wygląda ona w pierwszym przypadku (Nominativ, który odpowiada na pytanie: wer? was? - kto? co?), np. Du hilfst mir (Pomagasz mi). Zaimek osobowy du się nie zmienia, bo występuje w pierwszym przypadku, gdzie jest pytanie: kto? co?
Ale gdybyśmy chcieli powiedzieć: Ja pomagam tobie, musimy wówczas zamienić du na tobie i tym samym użyć odpowiedniego przypadku (Dativ), który odpowiada na pytanie: wem? - komu?

Przyjrzyjmy się niemieckim przypadkom:

Nominativ: wer? was? (kto? co?)
Genitiv: wessen? (czyj?, -a?, -e?)
Dativ: wem? (komu?)
Akkusativ: wen? was? (kogo? co?)

A oto odmiana wszystkich zaimków osobowych przez przypadki:

Powyższa tabelka pokazuje jakiego należy użyć zaimka osobowego w zależności od tego, co chcemy powiedzieć, czyli jakiego użyć przypadku.

Np. On woła jego.
Wiadomo, że chodzi o trzecią osobę liczby pojedynczej, czyli ''on''.
I teraz musimy postawić odpowiednie pytanie, woła - kogo?, czyli do osoby ''on'' - ''er'' trzeba dostawić Akkusativ.

On woła jego - Er ruft ihn.


Przykładowe zdania:
1. Ich helfe dir - Pomagam tobie (dir ⟶ Dativ)
2. Ich rufe dich - Wołam ciebie (dich ⟶ Akkusativ)
3. Ich mag ihn - Lubię go (ihn ⟶ Akkusativ)
4. Wir antworten euch - Odpowiadamy wam (euch ⟶ Dativ)
5. Das bayrische Bier schmeckt mir gut - Smakuje mi      
    bawarskie piwo (mir ⟶ Dativ)
6. Der Film gefällt ihm nicht - Film się jemu nie podoba
    (ihm - Dativ)